شعر نو و زندگی من

آدمیان امروزی واسه شعر تره خورد نمی کنن

شعر نو و زندگی من

آدمیان امروزی واسه شعر تره خورد نمی کنن

اینجا

اینجا من به غربت روز هایمان می اندیشم

چه خاطره ای بود و هیچ صدای سکوت کرده بود

به احترام ،

من و تو

اینج سخت ترین روز های  روزگار خداست

 وشاید جایی در اتاقک تاریک من، کسی در امتداد انتظار نشسته است

و ان منم

جایی میان این روز ها

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد